دوستان،می خواهم
که حقیقت را همواره بدانید،
وزآن نیز بگوئید سخن.
نه بدان شیوه ی قیصرهای خسته
طفره رفته،گفتن:
“فردا انبار پر از گندم خواهد داشت.”
بلکه مانند لنین،گفتن:
“تا فردا
کنده خواهد شد کلک ما
مگر این که…”
و به تعبیر عوام:
“ای برادر،بایست
گفتن ات بی تردید
سخت اوضاع بد است
ذره ای نیست امید”
ای برادر،تائیدی ست نثارت ز ته دل
وز ته دل،اما،نیز:
مگر این که!