بگذار سربازان
بچه ها را
– تیرباران کنند
که هر فرمانِ “آتش”
اعتراف به
– حضورِ ظلمت است .
***
در هر دو سمتِ خیابان
این سبزهایِ زردِ صف در صف
خشکیده در سایه سارِ تانک ها
– این درختانِ بی برِ پر برگ –
با هر شلیک
– باری
– زوال خویش را
اعلام می کنند .
***
در کوچه های سرخ
فریاد می گذرد
و کودکان گرسنه
زیر باران خون
پوکه های فشنگ را
در باغچه های پر پر
– می کارند .
بهار نزدیک است
مادر
مغرور گریه کن .
