در ساحل خشک پشت سر نگاهی در ابدیت محو میشود .
بر سینه اتشین ساحل پیش رو، جهان کر ، نفس سنگین انسان را نمی شنود.
مرزها چه نامرئیند در فاصله دو ساحل . مرگ چه محسوس ، در آروزی بعدِ بهتر کرکسها در پروازند.
یوسف رسول