کمونیسم یک افق اجتماعی است
جامعه ای است که در آن هر کس به اندازه توان و استعدادش داوطلبانه کار می کند و به اندازه نیازش آزادانه از کلیه نعمات زندگی بهره مند میشود. در این نظام مالکیت خصوصی بر ابزار تولید ملغی میشود و کار از یک اجبار برای مزد و امرار معاش، به امری داوطلبانه تبدیل میشود كه صرفا بر اساس درک وظیفه و پاسخگویی به نیاز اجتماعی انجام خواهد گرفت. وابستگی انسانها به تقسیم کار اسارت آور کنونی از بین می رود و انسانها به یکسان در متن کار داوطلبانه از امکانات مادی و معنوی برای رشد استعداد ها و توانائیهای شخصی خود برخوردار خواهند شد و از خود بیگانگی انسان برای همیشه پایان می یابد. علم و تکنولوژی که در چنگال رقابت به بند کشیده شده است، آزاد می گردد و در نتیجه بازده كار با سرعتى غیر قابل تصور افزایش می یابد، تأمین زندگی مرفه و شایسته انسان به هدف تولید تبدیل خواهد شد و همه خدمات و محصولات مورد نیاز بشر را در مقیاس انبوه تولید و کلیه نیازهای مادی و معنوی انسانها تامین می شود.
کمونیسم کلیه اشکال استثمار، نابرابری ها و تبعیضات نظیر ستمکشی بر زن و ستمگری ملی را از بنیاد بر می چیند و بشریت را برای همیشه از کابوس جنگ و نا امنی رها می سازد. تنگ نظری ملی و نژادی جای خود را به همبستگی انسانی خواهد داد. دولت بعنوان نیروی مافوق مردم با بوروکراسی و ارتش و دستگاههای امنیتی و سیستمهای غیر دموکراتیک پارلمانی زوال خواهد یافت و جای آنرا مشارکت همگانی شهروندان و همیاری و هماهنگی آزادانه و داوطلبانه در اداره امور جامعه خواهد گرفت.
• کمونیسم جنبش و حرکت است
کمونیسم یک جنبش اجتماعی عینی است. مبارزه کارگران بر علیه نظام سرمایه داری مبارزه برای پایان دادن به تبعیضات و ستمگری ها، مبارزه برای زدودن آثار آسیب های اجتماعی که نظام سرمایه داری بر پیکر جامعه بشری وارد کرده است، مبارزه بر علیه عقب ماندگی ها و خرافات توجیه گر این نظام، مبارزه برای نجات محیط زیست انسان از چنگال سود جویی سرمایه داری، مبارزات اجتماعی همین امروز انسانها بر علیه جنگ و بربریت که به افق اجتماعی کمونیسم نظر دارند، بخش های مختلف جنبش عظیمی هستند که در پهنای جهان جریان دارد. بدین معنی کمونیسم همین جنبش حی و حاضری است که علیه وجوه مختلف نظام سرمایه داری در اشكال مختلف و در جلو چشمان ما جریان دارد.
• کمونیسم یک جهان بینی است
کمونیسم یک نگرش و روش علمی شناخت جهان هستی است. پاسخ به سئوالاتی است که هزاران سال اندیشه انسان را بخود مشغول داشته بدون آنكه قادر به پاسخگوئی به آن بوده باشد. جهان بینی کمونیستی یک مکتب آکادمیک نیست و هدف آن نه تفسیر جهان بلکه فراتر از آن تغییر جهان است. این جهان بینی از آنجا که علمی است با دیگر علوم زمانه خود رابطه دارد و با پیشرفت زمان و تحولات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، همپای دیگر علوم تکامل می یابد و کامل تر میشود. تجربه شکستها و پیروزیها آنرا غنی تر می سازد، از اینرو دگماتیسم و سرسپردگی در جهان بینی کمونیستی جائی ندارد.
• کمونیسم یک راه حل عملی و انسانی و یک بدیل برای حل معضلات جهان امروز است
مصلحین اجتماعی، اصلاح طلبان، دولتهای حاکم، برای حل معضلات اجتماعی زمانه ما گاه و بیگاه بدیلهایی ارائه می دهند. مسئله گرسنگی، آلودگی محیط زیست، ستم بر زنان، ستم ملی و غیره و غیره، بدیل کمونیسم از لحاظ واقعی و عملی، راه حلی است برای پایان دادن به همه عوارض ناشی از نظام سرمایه داری، اما بانیان این نظام چه بدیل هایی دارند؟
با صرف کمتر از 70 میلیارد دلار در سال می شود پدیده گرسنگی را از روی زمین محود کرد، در حالیکه هزینه ارتش آمریکا در عراق سالانه 200 ملیارد دلار است. محیط زیست را تنها با اختصاص بخش کمی از سودهای کلانی که انباشته میشوند، میتوان به مراتب سالمتر ساخت. کمونیسم با ستمگری ملی، با ستم بر زنان بیگانه است و از اینرو راه حلهای واقعی و عملی برای خاتمه دادن به این نابرابری ها ارائه میدهد. در حالی که نظام سرمایه داری خود عامل بقای این تبعیضات و نابرابریهاست و از ادامه آن بهرمند میشود.
• کمونیسم روش زندگی، روش مبارزه، فرهنگ و اخلاقیات پیشرو است
انسان دوستی یک وجه جدایی ناپذیر فعالیت کمونیستی است. زیرا هدف جنبش کمونیستی رهایی انسان است. روش مبارزه کمونیستی در عین حال رنگ هدف آنرا بر خود دارد، بنا بر این برای کمونیسم، استراتژی و تاکتیک از جنس هدف نهایی است، برای کمونیسم حقانیت هدف، بکار بردن هر وسیله ای را توجیه نمی کند. کمونیسم دنیایی است که در آن انسان آزارش به انسان که سهل است حتی به حیوان هم نمی رسد. از اینرو کمونیستها در زندگی و در مبارزه امروز خود نیز صلح طلب اند و تا زمانیکه مجبورشان نکرده باشند، به خشونت متوسل نمی شوند. اخلاقیات کمونیستها در برخورد به مسائل زمانه خود نظیر تبعیضات اجتماعی، رفتار نسبت به کودکان، به محیط زیست، متعالی، پیشرو و انسانی است. خود خواهی و خود پرستی جایی در مبارزه کمونیستی ندارد.
مبارزه کمونیستی یک مبارزه صادقانه است، زیرا حقیقت در جهت خواست و حرکت آنها است و نیازی به کتمان حقیقت ندارند. از اینرو کمونیستها همیشه همه حقیقت را به مردم می گویند.
• کمونیسم یک ضرورت تاریخی است
کمونیسم یک مدینه فاضله و یک آرزوی شیرین و خیالبافانه نیست، بلکه ضرورتی تاریخی است که امکان اجتماعی تحقق آن در بطن همین نظام کنونی به تدریج فراهم آمده است و اگر حرص و ولع سودجویانه سرمایه داران بشریت را از طریق جنگهای ویرانگر به عصر بربریت باز نگرداند تحقق آن اجتناب ناپذیر است.
می دانیم که نظام سرمایه داری در شکل دولتی آن که نام کمونیسم برخود داشت و بورژوازی جهانی هم می کوشید تا آنرا به همین عنوان معرفی کند، کار ما را قدری دشوارتر ساخته است. اما تداوم مبارزه علیه نظام سرمایه داری و سلاح نقد کمونیستی که بوسیله مارکس و انگلس پی ریزی شد خود بهترین وسیله برای زایل کردن آن تصویری است که بورژوازی برای نا امید کردن بشریت می خواهد به افكار عمومی القاء كند.