یوسف رسولی

در سکوت نمناک فصل سرد،  برسینه‌ى چرکین جاده‌ى کار و کار، مرگ انگشتهای پر از

اگر دنیا دست من بود، با آواز گیتار می زدم. سیاست آدرسی نداشت، مارکس شاید

صدا میآید، صدای نرم پای تو میاید. از بامداد خزان میشود فهمید که برگهای خوشرنگ

[box type=”note” align=”” class=”” width=””]پارک مادر: پارکی است در شهر سلیمانی عراق که چند روز

در ساحل خشک پشت سر نگاهی در ابدیت محو میشود . بر سینه اتشین ساحل

… امروز هیچ فرقی با دیروز ندارد به غیر از ارقام و اعدادی که ۳۶۵

بگذار شانه هایم تن خسته از كلیشه ها را سفری دریائی ببخشد. خانه چه دلگیر،